Ufo's en sceptici

In het algemeen kun je stellen dat sceptici enigszins behoudende mensen zijn met een rationele inslag. Kritisch, wetenschappelijk georiënteerd en nooit zomaar iets aannemend zijn ze een belangrijke schakel in het verhelderen van veel onderwerpen. Kwakzalvers die claimen dat hun middel wonderen verricht, worden genadeloos aan de schandpaal genageld met goede argumenten. Dubieuze claims over 5G straling of ondeugdelijke vaccins worden gefileerd volgens de wetenschappelijke methode. Helemaal goed.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik me ook vaak in het kamp der sceptici bevind. Ook ik ben geneigd om vooral de wetenschap te volgen en niet de onderbuik. Ik geloof niet zomaar wat. De nuchtere Drent in mij behoedt me voor al te ernstige dwalingen. Sceptisch zijn is prima, het scherpt de geest, het markeert heldere grenzen. Maar sceptisch zijn kan ook vermoeiend zijn. Als een vage kennis blijft beweren dat er miljoenen kinderen worden ontvoerd en gemarteld zodat de elite “adrenochrome” kan drinken voor eeuwige jeugd, zakt bij mij de broek ook af. Hoe moet je die onzin weerleggen? Met feiten en logica ga ik de gekkies te lijf maar ik krijg heel vaak geen gelijk omdat ze rotsvast in hun idiote denkbeelden verankerd zitten.    

Ik ken de positie van scepticus dus enigszins en ik moet bekennen dat me die ook wel een bepaalde rust geeft: de wetenschap als leidraad brengt een rustgevend gevoel en de scepticus als baken van ratio en rust.  En toch, de laatste tijd valt me op dat sommige sceptici (waaronder ook gerenommeerde wetenschappers) op slag transformeren in onwetenschappelijke en lacherige pubers zodra het woord "ufo" valt. Op Twitter gaan ze los met allemaal “grapjes” over ufo’s. Spot en hoon buitelen over elkaar heen en ineens is de ratio als de Uil van Minerva gevlogen. Lachen! Ufo’s! Onmogelijk met die afstanden! Ze zijn gek! Massahysterie! Elk vliegtuig is een ufo als je slecht genoeg bent in identificatie. Haha, een ufoloog en een theoloog. We stijgen alvast op.. (lullig plaatje van een speelgoedraketje er bij) etcetera, etcetera.

Het is zo jammer dat de sceptici zichzelf daardoor degraderen tot onwetenschappelijke malloten zodra het over ufo’s gaat. Want wij kunnen de hulp van sceptici (neem bijvoorbeeld Mick West!) juist nu goed gebruiken. Beter dan de believers die met dolfijnen in de Holle Aarde channelen in ieder geval. Wij hebben namelijk ook zo onze blindspots en een kritische geest kan ons denken verder aanscherpen. De lacherige reacties insinueren bovendien dat de meeste sceptici in het algemeen weinig kaas hebben gegeten van het ufo-fenomeen. Is lachen daarmee een manier om onwetendheid te verhullen? Om geen moeite te hoeven doen? Of is het een reflex uit het verleden toen vooral ufo-gekkies nog de media beheersten? Ik kan me voorstellen dat sceptisch ingestelde mensen moeten wennen aan normale en serieuze mensen die zich met ufo's bezig houden, dat wel.

De mainstream media nemen momenteel het ufo-fenomeen een stuk serieuzer, net als de honderden piloten, militairen en anderen die met de hand op hun hart bezweren, desnoods op hun sterfbed, dat ze buitenaardse of in ieder geval onbekende zaken hebben waargenomen.

Overigens, ook astronomen hebben geen bovenmatige kennis van ufo-zaken. Een ster, een planeet of een gaswolk is namelijk iets heel anders dan een ufo. Een astronoom die iets zegt over het ufo-fenomeen is als een docent wiskunde die een gymnastiekles verzorgt. Ja, ook een gymles is een schoolles, en ja, ufo's hebben wellicht iets met buitenaards leven te maken (wat overigens nog maar moet blijken). Ervan uitgaan dat bepaalde zaken al bij voorbaat vaststaan, is ook onwetenschappelijk. We zien te snel een houding van “Val me niet lastig met de feiten, mijn oordeel staat al klaar.” Maar dat is dan toch geen wetenschap meer? Wetenschap is op onderzoek uit gaan. Inhoudelijk debatteren. Geen spot en hoon, maar feiten. Het is 2021. Lachen om ufo’s is zó 2020…

Er is geen wettig noch overtuigend bewijs maar er zijn zó véél serieuze aanwijzingen die om onderzoek vragen. De Washington Post bijvoorbeeld roept ook op om dit onderwerp volgens een wetenschappelijk verantwoorde methode aan onderzoek te onderwerpen en te begínnen met het stellen van de juiste vragen. 

Met smart wacht ik op het komende UAP-rapport uit de USA. Het rapport kan natuurlijk inhoudelijk tegenvallen (persoonlijk schat ik die kans op 75%), maar het kan evengoed aanknopingspunten bieden voor verder onderzoek (24%) en wie weet is het ronduit spectaculair (1%).

Ik roep de sceptici en wetenschappers bij deze dan ook op om wetenschappelijk te blijven, precies zoals ze het zelf ook altijd voorstaan. Geen emoties maar wetenschap. Geen vooringenomenheid, maar een kritische doch open geest. Niet lachen, maar serieus zijn. Omdat wij dat ook zijn.